فهرست مطالب

فصلنامه اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی
پیاپی 19 (پاییز 1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/09/13
  • تعداد عناوین: 8
|
  • سحر باصرکوچه باغ، بهرام میرشکاری، فرهاد فرح وش، عزیز جوانشیر صفحات 1-10
    به منظور بررسی تاثیر تلقیح بذر با کود زیستی نیتراژین در سطوح مختلف کود نیتروژنه بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت، آزمایشی در ایستگاه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل 6 سطح کود اوره (صفر، 30، 60، 90، 120 و 150) و دو سطح کود زیستی نیتراژین (کاربرد و عدم کاربرد آن) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد دانه در ردیف بلال و تعداد دانه در بلال به تیمار کاربرد 120 کیلوگرم کود اوره در هکتار اختصاص داشت. بالاترین عملکرد دانه حدود 10.7 و 10 تن در هکتار به ترتیب در تیمارهای کاربرد 150 و 120 کیلوگرم در هکتار کود اوره تعلق داشت. اثر کود زیستی نیتراژین روی عملکرد دانه ذرت معنی دار بود. عملکرد دانه در تیمار کاربرد نیتراژین (9.5 تن در هکتار) نسبت به تیمار عدم کاربرد نیتراژین (8.5 تن در هکتار) افزایش معنی داری نشان داد. با توجه به حصول عملکرد مشابه ذرت در دو تیمار مصرف 120 کیلوگرم در هکتار اوره و کاربرد به تنهایی نیتراژین، توصیه می شود بذر آن قبل از کاشت با کود زیستی نیتراژین تلقیح شود.
    کلیدواژگان: تعداد دانه در بلال، ذرت، عملکرد، کود نیتروژنه، نیتراژین
  • بهاره دل طلب، حمدالله کاظمی اربط، بهمن پاسبان اسلام صفحات 11-24
    به منظور بررسی اثرات زمان کاشت روی عملکرد دانه و روغن، اجزای عملکرد و درصد روغن 3 رقم گلرنگ بهاره، آزمایشی در سال زراعی 1388 به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در3 تکرار و با 2 عامل شامل سطوح زمان کاشت (6 اردیبهشت، 12 اردیبهشت، 18 اردیبهشت و 24 اردیبهشت) و 3 رقم (مکزیک33، اصفهان و گلدشت) در ایستگاه کشاورزی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز به مورد اجرا گذاشته شد. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که کاشت دیرهنگام (24 اردیبهشت) باعث کاهش معنی داری در صفات عملکرد دانه و روغن، تعداد دانه در طبق، تعداد طبق، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته، تعدادبرگ در بوته، وزن خشک اندام هوایی و عملکرد روغن گردید. همچنین، نتیجه حاصل از اثرات متقابل تاریخ کاشت و رقم در صفت ارتفاع بوته معنی دار بود. نتایج حاصل از مقایسه میانگین صفات نشان داد که بیشترین عملکرد دانه درتاریخ کاشت اول به میزان 2267 و کمترین عملکرد دانه درتاریخ کاشت چهارم به میزان 1124 کیلوگرم درهکتار حاصل شد. بیشترین تعداد طبق در بوته در تاریخ کاشت اول به میزان 44.13 عدد و کمترین آن درتاریخ کاشت چهارم به میزان 6.77 عدد به دست آمد و بیشترین تعداد دانه در طبق در تاریخ کاشت اول به میزان 78/57 عدد و کمترین آن در تاریخ کاشت چهارم به میزان36 عدد حاصل شد. به علاوه، بیشترین مقدار وزن هزار دانه در تاریخ کاشت اول به میزان 37.78 گرم و کمترین آن در تاریخ کاشت چهارم به میزان 26.33 گرم به دست آمد. رقم اصفهان در تاریخ کاشت اول با 87.5 سانتی متر دارای بیشترین ارتفاع بوته و رقم گلدشت با 55.90 سانتی متر در تاریخ کاشت چهارم کمترین ارتفاع بوته را داشتند. بیشترین عملکرد روغن در تاریخ کاشت اول معادل 782.60 کیلوگرم در هکتار و کمترین آن در تاریخ کاشت چهارم معادل 292 کیلوگرم در هکتار بود. اثر تاریخ کاشت بر درصد روغن غیر معنی دار شد.
    کلیدواژگان: تاریخ کاشت، عملکرد دانه، عملکرد روغن، گلرنگ
  • سمیه اسلامی فرد، فرخ رحیم زاده خویی، فرهاد فرح وش صفحات 25-36
    به منظور بررسی اثرات کاربرد کودهای معدنی و زیستی بر روی عملکرد و اجزای عملکرد نخود سبز رقم ARROW، آزمایشی در سال 1388 به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار و با 8 تیمار در مزرعه ی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز به مورد اجرا گذاشته شد. تیمارهای مورد بررسی در این آزمایش شامل، 1- شاهد 2- مصرف کود کامل میکرو (یاشیل)3- تلقیح با کود زیستی نیتراژین (باکتری های ازتوباکتر و آزوسپریلیوم) 4- تلقیح با بیوسوپر (باکتری های ازتوباکتر، آزوسپریلیوم، پسدوموناس و باسیلوس) 5- تلقیح با نیتراژین و با مصرف کود یاشیل 6- تلقیح با بیوسوپر و با مصرف کود یاشیل 7- تلقیح با نیتراژین و بیوسوپر و بدون مصرف کود یاشیل 8- تلقیح با نیتراژین، بیوسوپر و با مصرف کود یاشیل. نتایج آزمایش نشان داد: ترکیب کودی تلقیح با نیتراژین و بیوسوپر به همراه کود یاشیل بیشترین عملکرد تر دانه معادل391.4 گرم در متر مربع و تیمار شاهد با 275.4 گرم درمتر مربع کمترین عملکرد را داشتند. در سایر صفات مهم از جمله عملکرد بیولوژیک تر، تیمار تلقیح با بیوسوپر همراه با مصرف کود یاشیل با 3341.0 گرم در متر مربع و وزن 100 دانه تر درتیمارتلقیح با نیتراژین و بیوسوپر به همراه کود یاشیل با 64.6 گرم، تعداد دانه در غلاف در تیمار تلقیح با نیتراژین به همراه کود یاشیل با 7.997 ،تعداد دانه در بوته در تیمار تلقیح با نیتراژین و بیوسوپر به همراه کود یاشیل با 30.863، وزن تر دانه در غلاف و وزن تر دانه در بوته در تیمار تلقیح با نیتراژین و بیوسوپر به همراه کود یاشیل به ترتیب با 5.74 و 19.573 گرم برتر بودند. با توجه به نتایج حاصله، به نظر می رسد که کاربرد کودهای زیستی می توانند در افزایش عملکرد موثر باشند و اگر هم زمان با کود زیستی، عناصر غذایی گیاه به طرقی تامین شود، افزایش بیشتر خواهد بود.
    کلیدواژگان: اجزای عملکرد، کود زیستی، کود معدنی، عملکرد، نخود سبز
  • صالح محمدی، داود حبیبی، علی کاشانی، فرزاد پاک نژاد، سعید بخشی پور، محمدرضا اردکانی صفحات 37-52
    یکی از عوامل مهم در تصمیم گیری های زراعی برای دست یابی به عملکردهای بالا همراه با کیفیت مناسب، تعیین تراکم مطلوب گیاهی برای کاشت می باشد. بنابراین به منظور تعیین مناسب ترین تراکم بوته ارقام برنج، آزمایشی در سال 1387 در ایستگاه تحقیقات برنج تنکابن اجرا گردید. آزمایش مورد استفاده کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار که فاصله کاشت با 4 سطح 12، 14، 16 و 18 سانتی متر روی ردیف به عنوان عامل اصلی و چهار رقم شیرودی، کادوس، هاشمی و دیلمانی به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. فاصله بین ردیف در کلیه تیمارها 30 سانتی متر بود. نتایج حاصل از تجزیه آماری نشان داد که تراکم های مختلف کاشت در هیچ یک از صفات به جز تعداد دانه پر و دانه کل اختلاف معنی داری از خود نشان ندادند. تفاوت ارقام بر صفات دانه پر و دانه کل در سطح احتمال 5 درصد و برای سایر صفات در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه در فواصل بوته 18 سانتی متر به مقدار 5787 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. بالاترین عملکرد نیز در رقم شیرودی با 7374 کیلوگرم در هکتار تولید شد. بررسی های انجام شده در رابطه با شاخص های رشد نیز نشان می دهد که بیشترینLAI در فاصله کاشت 12 سانتی متر و بیشترینCGR و RGR در فاصله کاشت 18 سانتی متر و رقم شیرودی بوده است. بنابراین، برای دست یابی به پتانسیل بالقوه رقم شیرودی استفاده از فاصله کاشت 18 سانتی متر مناسب خواهد بود.
    کلیدواژگان: برنج، تراکم گیاهی، خصوصیات مورفولوژیک، شاخص های فیزیولوژیک و عملکرد
  • سلیمان محمدی، لیمو هوشمند، حمدالله کاظمی اربط، ورهرام رشیدی، سونیا عارفی صفحات 53-64
    به منظور بررسی تاثیر منابع مختلف فسفر و باکتری های حل کننده آن بر آنالیز رشد ذرت هیبرید سینگل کراس 704KSC، آزمایشی در سال 1385 در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی میاندوآب به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای مورد بررسی در این آزمایش شامل، باکتری های حل کننده فسفات در چهار سطح شامل: شاهد، باکتری تیوباسیلوس، حل کننده فسفات و باکتری تیوباسیلوس+ حل کننده فسفات، فسفر مصرفی در سه سطح شامل: شاهد (عدم مصرف)، مصرف فسفر بر مبنای آزمون خاک از منبع خاک فسفات و مصرف فسفر بر مبنای آزمون خاک از منبع سوپر فسفات تریپل بود. در این مطالعه، هر 15 روز یک بار نیم متر مربع از هر کرت برداشت و ماده خشک بوته، شاخص های سطح برگ، سرعت رشد محصول و سرعت رشد نسبی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد کاربرد باکتری تیوباسیلوس + حل کننده فسفات + سوپرفسفات تریپل موجب افزایش تولید ماده خشک در واحد سطح و سرعت رشد محصول گردید، ولی باعث کاهش سرعت رشد نسبی، به دلیل کاهش ساخت مواد فتوسنتزی شد. همچنین، شاخص سطح برگ در مراحل اولیه رشد به کندی، ولی با شروع مرحله رشد سریع گیاه، به سرعت افزایش یافت. بالاترین مقدار شاخص سطح برگ (4.3)، ماده خشک (3451 گرم در مترمربع) و سرعت رشد محصول (5.14 گرم بر مترمربع) از کاربرد تیمار باکتری تیوباسیلوس + حل کننده فسفات + سوپرفسفات تریپل به دست آمد. از طرف دیگر مصرف باکتری تیوباسیلوس + حل کننده فسفات + خاک فسفات، نتایج مشابه و نزدیک به مصرف سوپر فسفات تریپل همراه با حل کننده ها را نشان داده است. می توان نتیجه گرفت مصرف حل کننده ها و باکتری تیوباسیلوس برای فراهمی فسفر قابل دسترس گیاه در هر دو منبع فسفر مفید است. همچنین، وجود منبع فسفر از خاک فسفات به دلیل ارزان بودن و کاهش هزینه، قابل دسترس بودن و کاهش اثرات زیست محیطی ناشی از آلودگی کودهای شیمیایی می تواند جایگزین مناسبی برای کودهای فسفاته رایج نظیر سوپر فسفات تریپل باشد.
    کلیدواژگان: آنالیز رشد، باکتری های حل کننده فسفات، ذرت، منابع فسفر
  • عباس ملکی، علی حیدری مقدم، سید عطاءالله سیادت، احمد طهماسبی، امین فتحی صفحات 65-78
    به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی بر عملکرد و اجزاء عملکرد 3 رقم نخود دیم، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در منطقه شیروان چرداول ایلام در طی سال زراعی 88-1387 انجام گرفت. عامل اصلی شامل 4 تیمار آبیاری (شاهد بدون آبیاری، یک بار آبیاری در مرحله 50 درصد غنچه دهی، یک بار آبیاری در مرحله 50 درصد گلدهی و یک بار آبیاری در زمان پر شدن غلاف ها) و عامل فرعی شامل 3 ژنوتیپ (ILC 482 ، فیلیپ و محلی) بودند. اثر تیمارهای آبیاری روی صفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد غلاف بارور در بوته، تعداد دانه در بوته و وزن صد دانه معنی دار بود. در میان ژنوتیپ ها رقم فیلیپ با متوسط عملکرد دانه 1140.51 کیلوگرم در هکتار در تیمارهای مختلف آبیاری دارای بیشترین عملکرد و رقم محلی با 1056.98 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد را تولید کرد. به طور کلی، انجام یک بار آبیاری در مرحله پر شدن غلاف ها و گلدهی به ترتیب موجب 41.3 و 29.3 درصد افزایش عملکرد دانه نسبت به شاهد شد و آبیاری در مرحله 50 درصد پر شدن غلاف ها بیشترین عملکرد دانه را با 1184.76 کیلوگرم در هکتار را تولید نمود. رقم فیلیپ با متوسط عملکرد1263.31 کیلوگرم در هکتار در تیمار آبیاری در مرحله 50 درصد پرشدن غلاف ها حداکثر عملکرد دانه را داشت و رقم محلی با عملکرد 893.26 کیلوگرم در هکتار در تیمار بدون آبیاری کمترین مقدار عملکرد دانه را داشت.
    کلیدواژگان: آبیاری تکمیلی، اجزای عملکرد، پروتئین دانه، عملکرد، نخود دیم
  • آیسان بهروزمند، مهرداد یارنیا، محمدباقر خورشیدی بنام صفحات 79-92
    این بررسی به منظور ارزیابی عملکرد و اجزای عملکرد در 8 رقم و لاین نخود در واکنش به میزان آب مصرفی، در سال زراعی 1389 در ایستگاه کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز اجرا شد. تحقیق به صورت آزمایش اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار سطوح آبیاری در3 سطح، (آبیاری پس از 70، 105 و140 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A) در کرت های اصلی و ارقام و لاین های نخود در 8 سطح (جم، آزاد، FLIP 00-78C ،FLIP 97- 32C ، FLIP 00-75C،FLIP 97-26C، ILC8617و ILC 482) در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد، لاین ILC 482 دارای بالاترین مقدار در صفات تعداد شاخه در بوته، تعداد نیام و تعداد دانه در بوته و لاین های FLIP00-78c وILC 86 17 دارای کمترین تعداد دانه در بوته بودند. بالاترین مقدار عملکرد دانه نیز به لاین ILC 482 معادل 208 گرم بر متر مربع تعلق داشت. آبیاری پس از 105 و 140 میلی متر تبخیر از تشتک در مقایسه با آبیاری پس از 70 میلی متر تبخیر از تشتک، به ترتیب منجر به کاهش 23 و 45 درصدی سطح برگ، 29 و 52 درصدی تعداد دانه در بوته، 11 و 23 درصدی وزن هزار دانه، 29 و 51 درصدی تعداد نیام در گردید. کاهش عملکرد دانه به دنبال آبیاری پس از 105 و 140 میلی متر تبخیر از تشتک، 27 و 64 درصد برآورد گردید، لذا در تولید نخود لازم است به ارزش آب در منطقه و افزایش محصول تولیدی به ازای افزایش آب مصرفی مورد توجه قرار گیرد.
    کلیدواژگان: رقم، عملکرد دانه، لاین، میزان آبیاری، نخود
  • پریا ناصری، علی فرامرزی، محمدباقر خورشیدی بنام، شهرام شاهرخی صفحات 93-104
    به منظور بررسی اثر دور آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام سورگوم دانه ای در منطقه میانه آزمایشی در اردیبهشت ماه سال 1387 در مزرعه آموزشی و تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه اجرا گردید. آزمایش به صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار پیاده شد. عامل اول شامل 3 دور آبیاری (7، 14 و21 روز) به عنوان عامل اصلی و رقم های سورگوم دانه ای شامل کیمیا، پیام و سورگوم جارویی رقم محلی به نام گلبوس به عنوان عامل فرعی بودند. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه واریانس اثر دورآبیاری و رقم روی بسیاری از صفات مورد مطالعه از جمله ارتفاع بوته، طول پانیکول، قطرساقه، تعداد برگ، تعداد دانه در بوته و عملکرد دانه معنی دار بود. همچنین اثرات متقابل دور آبیاری و رقم بر ارتفاع بوته، طول پانیکول و تعداد دانه در بوته معنی دار بودند. با کاهش فاصله آبیاری ارتفاع بوته، طول پانیکول، قطر ساقه، تعداد برگ، تعداد دانه در بوته و عملکرد دانه افزایش یافتند. همچنین، رقم پیام از لحاظ افزایش تعداد دانه در بوته و عملکرد دانه بر رقم های کیمیا و محلی گلبوس برتری داشت. ارتفاع بوته با تمامی صفات مورد مطالعه همبستگی مثبت و معنی داری به جز تعداد دانه در بوته داشت.
    کلیدواژگان: ارتفاع بوته، تعداد دانه در بوته، سورگوم دانه ای، عملکرد دانه
|
  • S. Baser Khochehbagh, B. Mirshekari, F. Farahvash, A. Javanshir Pages 1-10
    In order to study the effect of seed inoculation with Nitragin and different levels of nitrogen fertilizer on yield and yield components of corn (Zea mays L.) a factorial experiment based on randomized complete blocks design in three replications was performed at Islamic Azad University, the Tabriz branch. Treatments were 6 urea fertilizer levels (0, 30, 60, 90, 120, 150 kg/ha) and two levels of Nitragin (inoculated and non-inoculated seed). Results indicated that the highest number of seed per corn row and number of seed per plant were obtained from 120 kg/ha urea application. Using 150 and 120 kg/ha of urea resulted in seed yield of 10.7 and 10 T/ha respectively. Effect of Nitragin on grain yield of corn was significant. Inoculation of seed with Nitragin increased seed yield (9.50 T/ha) as compared with that of it can, thus, be concluded that bio-fertilization of corn seed by Nitrogin would improve yield similar to that of 120 kg/ha urea application.
    Keywords: Corn, Nitragin, Seed, Yield
  • B. Deltalab, H. Kazemi, Arbat, B. Pasban, Eslam Pages 11-24
    To study the effects of sowing dates on seed yield its components and oil content of three spring safflower varieties a factorial experiment based on randomized complete block design with three replications was conducted during the spring of 2009 at Agricultural Research Station, Agriculture Faculty Islamic Azad University, Tabriz branch, Iran. Treatments in this study consisted of four sowing date (26April, 2 May, 8 May, 14 May) and three safflower varieties (Mex33, Isfahan, Goldasht). Analysis of variance showed that late planting(26April) reduced seed yield and oil yield, seed number per head, head number per plant, 1000 kernel weight, planting height, number of leaf, shoot dry weight and oil content of seed. Analysis of variance also revealed that interaction effects of planting date by genotype was significant for height plant. The highest seed yield was observed in the first planting date (2267 kg/ha) and the lowest seed yield at the fourth sowing date (1124 kg/ha). The highest head number per plant was obtained at first planting date (13.44) and the lowest was at the fourth sowing date (6.77).The highest seed number per head was obtained at first planting date (57.78) and the lowest at the forth sowing date (36). The highest 1000 kernel weight at first planting date (37.78gr)and lowest 1000 kernel weight at the fourth sowing date (26.33g).It was also observed that the highest stem height belonged to Isfahan (87.50 cm) at the first planting date and lowest to Goldasht (55.90 cm) at the fourth planting date. The highest oil yield was obtained from first planting date (782.60 kg/ha) and lowest from fourth sowing date (292 kg/ha). However, the effect of sowing date on oil percentages was non significant.
    Keywords: Oil yield, safflower, Seed yield, sowing date
  • S. Eslami Fard, F. Rahimzadeh Khoei, F. Farahvash Pages 25-36
    Effect of chemical and biofertilizers on yield and yield components of pea cultivar ARROW was studied. This trial was conducted in 2009 in a randomized complete block (RCBD) design with three replication and 8 treatments at Islamic Azad University, Tabriz branch. The 8 treatments was: 1) control, 2)Yashil application, 3)inoculation of the seeds with Nitragin, 4) inoculation of the seeds with Biosuper, 5) inoculation with Nitragin Yashil application, 6) inoculation with Biosuper Yashil application, 7) inoculation with Nitragin Biosuper, 8) inoculation with Nitragin Biosuper and application of Yashil. Highest fresh yield was obtained (391.5 gr/m2 )from the 8th treatment, and least yield from the control (275.5gm-2).In other characters under study like biomass highest yield was obtained by application of Yashil with Biosuper inoculation(3341.1g/m2) heaviest hundered seed weight obtained by Yashil application of Biosuper and Nitragin inoculation (64.7g), highest seed number per pod (8) produced by Nitragin inoculation with Yashil application, highest seed number per plant resulted from Nitragin, Biosuper inoculation and Yashil application (30.9), heaviest seed weight per pod and plant were obtained by Biosuper and Nitragin Yashil inoculation (5.74g and 19.6g) respectively. Based on of the result, it seems that application of biofertilizers would increase the yield and yield components of green pea and if it is accompanied with macro- and micro nutrients the effect would be higher.
    Keywords: Chemical Biofertilizer, Chemical fertilizer, Pea (P. sativum), yield components, Pea
  • S. Mohammadi, D. Habibi, A. Kashani, F. Paknejhad, S. Bakhshipour, M.R. Ardakani Pages 37-52
    Plant density is one of the important factors to be considered in crop management decisions to obtain high yield with optimum quality. In order to determine plant density effect on different rice cultivars an experiment was conducted in Tonekabon Rice Research Station in 2008. This experiment laid out as split plot in a randomized complete block design with 3 replications. The main plots were planting spaces with four levels (12, 14, 16 and 18 cm) and sub plots were rice cultivars (Shiroodi, Kados, Hashemi and Deylamani). Distance between rows was 30 cm in all treatments. ANOVA did not show significant differences for all characters (except filled and total grains) measured. Effect of cultivars on fertile florets and total grains was significant at 0.05 and on the other traits at 0.01 probability level. The highest grain yield 5787 kg.ha-1 was obtained at 18 cm plant spacing. The greatest grain yield 7374 kg.ha-1 was recorded for Shiroodi cultivar. Results showed LAI were greater at 12 cm plant spacing and CGR, RGR greater at 18 cm plant spacing and Shiroodi cultivar. Finally, according to the results, 18 cm plant spacing and Shiroodi cultivar can be recommended to the experimental area.
    Keywords: Morphological characteristics, physiological indices, Plant spacing, rice, Yield
  • S. Mohammadi, L. Houshmand, H. Kazemie., Arbat, V. Rashidi, S. Arefi Pages 53-64
    To study the effects of phosphorous of different sources and its solubilizing bacteria on the corn growth an experiment was conducted at Miyandoab Agricultural and Natural Resources Research Station in 2005 in Iran. The arrangement of experiment was factorial based on RCB design with three replications. Treatments consisted of four levels of phosphate solubilizing bacteria: control, thiobacillus bacteria, phosphate solubilizing bacteria and Thiobacillus bacteria and phosphate solubilizing bacteria and three levels of fertilizer: without fertilizer, rock phosphate and triple super phosphate. In this study 0.5 m2 of each plot was sampled every 15 days intervals and were studied the dry matter per unit area (TDM), leaf area index (LAI), crop growth rate (CGR) and relative growth rate (RGR) were analyzed. The results showed that the application of thiobacillus bacteria phosphate solubilizing bacteria triple super phosphate increased total dry matter (TDM) and crop growth rate (CGR), while relative growth rate (RGR), decreased. LAI increased slowly during early growing stage but increased rapidly when growth proceeded. The highest LAI (4.3), TDM (3451 gr/m2) and CGR (5.41 gr/m2) were obtained from the application of thiobacillus phosphate solubilizing bacteria triple super phosphate. Similar results were obtained by the application of thiobacillus phosphate solubilizing bacteria rock phosphate. It seems that application of thiobacillus phosphate solubilizing bacteria is useful for availability of phosphorous to plant. Also, application of rock phosphate, due to low cost, availability of phosphorous to plant and its decreased effect on environment pollution can be used instead of other sources of phosphate fertilizers such as triple super phosphate.
    Keywords: Corn, Growth analysis, Phosphate solubilizing bacteria, Phosphorous sources
  • A. Maleki, A. Heidari, A. Siadat, A. Tahmasebi, A. Fathi Pages 65-78
    In order to study the effect of supplementary irrigation on yield, yield components and protein percentages of three cultivars of chickpea an experiment carried out as split plot, based on randomized complete blocks design, with three replications in Ilam, in 2009-2010 growing season. Irrigation treatments were: control, without irrigation (I0), irrigation at the stage of %50 blooming, irrigation at the stage of %50 flowering, irrigation at the stage of pods filling, which were allocated to main plots and genotypes, ILC482, Filip93-93 and local variety to sub plots. Irrigation treatments had significantly effect on seed and biological yields, harvest index, pod numbers per plant, seed numbers per pod and 100 seed weight. The Filip93-93 produced highest (1140.51 kg/ha) and the local variety lowest seed yields (1056.98 kg/ha).Irrigation at the stage of pod filling and blooming increased by seed yield %41.3 and %29.3 respectively as compared to control .Irrigation at the pod filling period produced the highest seed yield. The Filip93-93 produced highest yield (1263.31 kg/ha) when the field irrigated at pod filling stage and the local variety at control treatment (without irrigation) the lowest seed yield (893.26 kg/ha).
    Keywords: Chickpea, Supplementary irrigation, Seed yield, yield components
  • A. Behrouzmand, M. Yarnia, M.B. Khorshidi Benam Pages 79-92
    This research was conducted in order to evaluate effects of irrigation levels on yield and yield components of 8 pea lines and cultivars at research station of faculty of agriculture in Islamic Azad University, Tabriz branch in 2010 growth season. The experiment was conducted in split plot form based on completely block design with three replications. Treatments were irrigation levels: Irrigation after 70, 105 and 140 mm evaporation from pan as main plot, and lines and cultivars of pea: Jam, Azad, FLIP 00-78C, FLIP 97- 32C, FLIP 00-75C, FLIP 97-26C, ILC8617 and ILC 482 as sub plot. Results showed that the highest branch number per plant, number of pod and number of grain per plant were obtained in ILC 482 and the lowest number grain per plant were obtained in FLIP00-78c and ILC 86 17. The higher values for grain yield (208 g.m-2) were obtained in ILC 482. In comparison to irrigation after 70 mm evaporation from the evaporation pan, the irrigation after 105 and 140 mm evaporation caused 23 and 45% decreases in the leaf area, 29 and 52% in number of grain per plant, 11 and 23 % in 1000 kernel weight, 29 and 51 % in pod number per plant, respectively. Irrigation after 105 and 140 mm evaporation from the evaporation pan, led to 27 and 64% reduction in grain yield, so in production of pea should be considered to value of water and yield of crop.
    Keywords: Corn, Different planting patterns, Different herbicide dosages, Foramsulfuron, nicosulfuron
  • P. Naseri, A. Faramarzi, M.B. Khorshidi Benam, Sh. Shahrokhi Pages 93-104
    In order to investigating effect of irrigation intervals on yield and yield components of sorghum cultivars, an experiment was conducted at the Research Farm of Islamic Azad University of Miyaneh on May, 2008. This experiment was implemented in the form of split-plot with randomized complete block design in three replicates. The first factor included 3 irrigation intervals (7,14,21) days, and grain sorghum cultivars including Kimya, Payam and broom sorghum called local cultivar Golbous was main and secondary plot, respectively. According to the results, the effect of irrigation intervals and cultivar on many of the studied traits such as plant height, panicle length, stem diameter, number of leaves, grain number per plant and grain yield was significant and intraction between irrigation intervals and cultivar on plant height, panicle length, grain number per plant was significant. The comparison of means indicated that plant height, panicle length, grain number per plant and grain yield decreases as the irrigation intervals increased. This comparison also suggested payam cultivar is superior to Kimya and local Golbous in terms of the grain number per plant and grain yield. Plant height had a positive and significant correlation with all of the studied characters unless seed number per plant.
    Keywords: Plant height, Grain, Sorghum, Yield